Het is avond en al donker als ik, Carolien, bezig ben met het uitwerken van het interview met Joëlle. Samen met Arnold runnen wij Adventure Bike Experience Center en help ik bij de administratie, de nieuwbrieven, de blogs en de rest wat er allemaal bij komt kijken.
Wij horen regelmatig dat er heel veel mensen een droom hebben om een hele grote reis te maken naar bijv. Nepal, Zuid Amerika, Afrika of een rondreis door Europa, maar dat het alleen maar bij dromen blijft. Wij zien graag dat deze dromen werkelijkheid worden!
We krijgen van veel klanten, die hun droom werkelijkheid hebben laten worden, achteraf te horen dat het allemaal wel mee valt. En tot nu toe zijn ze allemaal terug gekomen! ?
Misschien dat het volgende interview, dat ik vorige week heb gehad met Joëlle, jullie misschien een stapje dichterbij kan brengen. Dat het misschien wel mee valt met de beren op de weg, behalve dan de echte beren!
Wij hebben Joëlle hier ontmoet toen ze interesse toonde voor een motorfiets en vertelde waarom ze deze motor aan wilde schaffen. Ze wilden met de motor over land, vanuit Nederland naar Nieuw-Zeeland reizen, om daar een nieuw bestaan op te bouwen. Wij werden meteen erg enthousiast door haar verhaal!
Uiteindelijk hebben wij een motor kunnen vinden voor Joëlle waarmee zij het avontuur aan kon gaan, haar vriend Ruben had zelf al een motor en was dus al voorzien.
Voor het klaar maken van de motor van Joëlle hebben we overlegt om eerst te gaan rijden in Nederland, om te wennen aan de motor. Daarna hebben we de motor zo geprepareerd dat het binnen hun budget paste.
Ik heb met Joëlle afgesproken om op een dinsdag ochtend met haar te bellen. Ik bel Joëlle, als ze in Nederland is. Helaas gebeuren er altijd dingen die je van te voren niet kan plannen. Joëlle en Ruben verbleven een paar maanden in Mumbai toen er Corona uitbrak. Hierdoor waren ze genoodzaakt om terug te keren naar Nederland. Blijven was geen optie en ook verder reizen naar Nieuw Zeeland wilden ze niet omdat ze daar nog niks hadden opgebouwd.
Joëlle klinkt opgewekt en vrolijk als ik haar aan de telefoon heb en op de vraag wat ze precies gedaan hebben begint ze enthousiast te vertellen over haar avontuur.
Vanaf haar 21e, toen ze haar rijbewijs haalde, had Joelle de droom om met de motor de wereld rond te reizen. Het originele plan, wat Joëlle op haar 20e had bedacht, was van Alaska naar Zuid Amerika te rijden, op de motor.
Tijdens de studie leert ze Ruben kennen. Ruben heeft de droom om al liftend met het openbaar vervoer naar Nieuw Zeeland te reizen. Joëlle lijkt het fantastisch om een reis op de motor te maken en om een trial te lopen in Nieuw Zeeland. Samen besluiten ze om met de motor naar Nieuw Zeeland te reizen om daar een nieuw bestaan op te bouwen.
Vorig jaar, eind juli 2019 vertrokken ze samen, Joëlle op een Yamaha Tenere en Ruben op een KTM Adventure. De bedoeling was dus een enkeltje naar Nieuw Zeeland!
In ongeveer 5 maanden zijn ze door Europa, Iran en Pakistan naar India gereden. De laatste paar maanden verbleven Joëlle en Ruben in India. Ze wilden daar beleven hoe het was om in een andere cultuur te leven, die zo anders is dan die in Nederland. Ze verblijven in Mumbai als de Corona uitbreekt. Helaas hebben ze dus moeten besluiten om terug te gaan naar Nederland.
Dit was het avontuur in grote lijnen maar waar ik wel nieuwsgierig naar ben is hoe lang ze elke dag aan het reizen waren, waar ze overnachten en natuurlijk wat het mooiste was wat ze tijdens deze reis hebben meegemaakt.
Als ik dit aan Joëlle vraag begint ze te vertellen en luister ik gefascineerd naar haar verhaal.
Aan het begin van de trip hadden ze gedacht dat ze elke dag wel 500 km konden rijden, maar daar hadden ze zich erg op verkeken. Het ging allemaal lastiger dan ze hadden gedacht. Ongeveer de eerste 5 dagen hebben ze wel zo’n 400 km gereden maar daar waren ze dan ook de hele dag mee bezig. Na een paar uur rijden waren ze moe, het vraagt echt veel van je lijf, en dan moest er echt even pauze gehouden worden. Het hoofd werd dan leeg gemaakt zodat ze daarna weer verder konden. Tijdens de trip kregen ze hier wel steeds meer ritme in en reden ze vooral in de middag afstanden van ongeveer 2 a 300 km. Als ze een stuk offroad in de route hadden dan deden ze hier wel weer een stuk langer over, maar over het algemeen reden ze een paar uurtjes per dag.
Het verschilde een beetje per regio hoe ze overnachten. Joëlle en Ruben hadden zich voorgenomen om in Europa veel in de tent te slapen omdat een hotel overnachting niet in hun budget paste. Europa is daarin dan toch vrij prijzig. Dus de eerst paar maanden hebben ze veel gekampeerd. Ze hadden een tentje, gasstelletje en wat andere spulletjes mee om toch zelfvoorzienend te zijn. Af en toe deden ze boodschappen en aan het eind van de dag zochten ze een verlaten plekje om hun tentje op te zetten.
Het klinkt mij wel spannend in de oren, dat wild kamperen. Joëlle geeft toe dat het in het begin wel wat spannend was. Ze voelde zich kwetsbaarder. Ook was ze veel alerter omdat ze allemaal verschillende geluiden om zich heen hoorde.
Ze verteld dat ze vaker heeft gekampeerd en dat ze het een leuke manier van ‘ergens zijn’ vind.
Dit ervaart ze ook met de motor. Je bent altijd buiten, raakt alle elementen en je bent dichter bij de bevolking.
In Slovenië hadden ze even een spannend momentje. Ze hadden hun tentje op een heuvel neergezet met wat fruitbomen om hun heen. Toen er man met een geweer op hun af kwam lopen was dit wel even ongemakkelijk. Joëlle en Ruben deden net alsof het heel normaal was dat hij een geweer bij zich had en dat was een goede tactiek, de man bleek heel aardig te zijn!
In Europa, Turkije, Georgië en Azerbaijan hebben ze veel wild gekampeerd. In Iran en Pakistan werden de dingen anders, de mensen waren daar zo gastvrij dat ze regelmatig een slaapplek aangeboden kregen. De hotelletjes werden hier betaalbaar. In India hebben ze alleen maar hotels genomen want het was daar zo vol dat Joëlle oprecht niet wist waar ze haar tent opgezet zou moeten hebben.
Joëlle verteld dat ze het gaaf vond om zo’n switch mee te maken. Het individualistische in Europa tegenover de enorme gastvrijheid, het warme ontvangen van de mensen in Iran en Pakistan. Overal waar ze stopten kwamen er mensen naar hun toe die met hun op de foto wilden, hun thee en eten aanboden of zelf een slaapplek. ‘Deze mensen waren zo blij dat wij daar waren en ze wilden graag laten zien hoe mooi en gastvrij hun land was, misschien juist ook wel omdat hun land vaak in een minder goed daglicht staat.’
Deze mensen ontmoeten, die gastvrijheid ervaren is het mooiste wat Joëlle tijdens deze reis heeft ervaren. Mensen die geen woord Engels spraken maar ze wel uitnodigden om te komen eten, in hun krot van een huis, dat was heel bijzonder.
‘Het heeft me geleerd dat de wereld een super mooie plek is waar we allerlei vooroordelen over kunnen hebben maar waar eigenlijk niks van waar is.’
Ook heeft Joëlle enorm genoten van de natuur. Zo heeft ze de liefde voor de bergen her ontdekt in Georgië. Daar heeft ze hele gave en hoge bergen gezien, wat heel bijzonder was.
De meest memorabel stukken van de reis waren toch wel de stukken offroad. Joëlle vond het gaaf om zo’n grote motor te hebben en daarmee dwars over bergpaadjes te rijden met fantastische uitzichten. ‘Dit was gewoon echt veel gaver dan gewoon een stuk snelweg’.
Achteraf had ze dat offroad rijden wel veel meer willen doen ondanks dat ze dit toch ook wel weer spannend vond. Ze is een paar keer onderuit gegaan met de motor omdat ze het eng vond. Hierdoor ging ze langzamer rijden waardoor de motor op z’n kant viel. Als ze nog eens zo’n reis zou gaan maken zou ze er voor kiezen om toch nog een lichtere motor te nemen en nog wat meer ervaring op te doen.
Wat Joëlle ook wel als bijzonder heeft ervaren is dat er altijd wel mensen waren om haar te helpen. Zo had ze in de bergen van Albanië haar motor in de middle of nowhere op z’n kant gelegd. Ruben was al ver vooruit en hoorde haar geroep niet meer. Toen kwam er een jongentje, een schapenhoeder, die iets verderop met zijn kudde aan het lopen was. Helaas kregen ze de motor niet overeind. Gelukkig kwam Ruben terug en met z’n 3en hebben ze de motor weer overeind gekregen.
Als Joëlle verteld over het vallen met de motor moet ik denken aan trucjes die er zijn om z’n motor weer overeind te krijgen. Voor vertrek hebben Joëlle en Ruben nog een dag gereden met Arnold waarbij ze dit soort trucjes geleerd hebben en natuurlijk ben ik dan nieuwsgierig of ze wat aan deze dag hebben gehad.
Joëlle verteld dat ze voor deze reis weinig ervaring hadden met de motor en helemaal geen ervaring met offroad rijden. Ze vond het een fijne, leerzame en leuke dag waarbij ze de basics uitgelegd heeft gekregen en zelf heeft ervaren wat een motor doet als er geen asfalt onder de banden ligt maar zand. Daarnaast stond Arnold altijd klaar om al hun vragen en gekke dingen die ze onderweg mee maakten te beantwoorden. Dit hebben ze als zeer waardevol ervaren.
Wat ik ook nog wel graag wil weten is wat de familie van hun plannen vond en hoelang ze bezig zijn geweest met het voorbereiden van deze reis.
‘Ze kennen me inmiddels wel een beetje en hadden dit ook wel zien aan komen, al zouden ze me liever dichter in de buurt hebben’. Haar moeder vond het echt niet fantastisch maar langzamerhand is ze wel aan het idee gewent. Je gaat jezelf ook echt afvragen of je het wel wil, of je het wel kan en haalt ook van alles in je hoofd wat allemaal mis zou kunnen gaan. Dat moet je een beetje loslaten. Dit wil niet zeggen dat je niet voorzichtig hoeft te zijn, maar je kan niet alles uitsluiten. Als je dat wel zou kunnen doen dan zou je, volgens Joëlle, een saai leven hebben. Joëlle heeft het meer los gelaten dat dingen niet voor altijd hoeven te zijn. Ze verwacht niet dat ze over 10 jaar nog in Nederland woont maar misschien wel ergens in Scandinavië.
Als ik aan Joëlle vraag hoe zij zich heeft voorbereid op deze reis begint ze hard te lachen! Ze kreeg van anderen zo vaak de vraag hoe het ging met de voorbereidingen, dat ze zich ging afvragen of ze niet meer moest gaan doen! Ongeveer een jaar voordat ze weggingen zijn ze bezig gegaan met de route. Ze hadden van te voren een idee door welke landen ze heen wilden. Ze hadden van te voren geen steden, bestemmingen of plekken in een land die ze graag wilden zien dus dat deden ze meer op de bonnefooi. Tijdens de reis bekeken ze ’s avonds google maps en gingen ze op zoek naar mooie plekjes, waar ze de volgende dag heen gingen rijden. Joëlle geeft aan dat ze ook niet is van het helemaal uitstippelen van een route en dat deze reis, in deze omvang ook niet tot in de puntjes te plannen valt. Achteraf geeft Joëlle toe, hadden ze zich wel wat meer in kunnen lezen. Zo kwamen ze bijv. in Iran erachter dat ze daar alleen met contant geld konden betalen, wat ze niet bij zich hadden.
Een paar maand voor vertrek zijn ze zich bezig gaan houden met de praktische dingen. Hierbij zijn ze geholpen door Arnold, die hun motoren klaar heeft gemaakt. ‘Het was echt heel gaaf dat hij ons bij de hand nam en zei, dat kan je beter nog wel doen en dat kan je beter nog doen, dat allemaal’.
Wat ze ook als waardevol heeft ervaren was, om contact te hebben met mensen die al op reis waren geweest of nog op reis waren. Om van hun te horen wat goede producten zijn en wat je wel of niet moet doen. Ook de riders groep op facebook is waardevol geweest, hier stond veel informatie op en heeft ze op deze manier ook slaapplekken aangeboden gekregen.
Als ik Joëlle vraag of ze nog handige tips heeft voor anderen die nog op reis moeten verteld ze dat ze zelf een goede tip kreeg van iemand. Ze moesten een stoeltje meenemen zodat ze na het rijden normaal konden zitten. Een stoeltje was iets wat Joëlle op andere reizen nooit had meegenomen omdat ze dit als overbodig zag. Toch besluiten ze een paar dagen voor vertrek om toch nog 2 stoeltjes via marktplaats op de kop te tikken en mee te nemen. ‘het was de ruimte, die het innam, waard geweest’.
Ook was Joëlle heel erg blij dat ze haar tent hadden meegenomen. ‘Het voegt zoveel meer toe, je bent dichter bij de natuur en dat is heel waardevol voor mij geweest’.
Al met al kijken Joëlle en Ruben terug op een bijzondere en toffe reis. Ze zijn op plekken geweest waaraan ze nooit gedacht hadden. Ze hebben dingen van zichzelf en van de ander gezien die hun verbaasde en zijn meer naar elkaar gegroeid. ‘super bijzonder om dit samen te doen’
Na 3 kwartier bedank ik Joëlle voor haar verhaal en sluiten we het gesprek af.
Nu, een paar dagen later, is het verhaal bijna klaar en wil ik graag afsluiten met een citaat van Joëlle. Misschien kan deze jullie helpen om een beslissing te nemen over jullie eigen droomreis.
‘Het leven is te kort om echt bang te zijn voor wat er allemaal zou kunnen gebeuren. Ik wil gewoon mijn best doen om het maximale eruit te halen. ‘
Speel je zelf met het idee om op reis te gaan? Neem eens contact met ons op en misschien kunnen wij je op weg helpen.
Wil je nog meer van deze prachtige foto’s zien en lezen welke avonturen Joëlle en Ruben hebben meegemaakt? Ga dan naar www.globethrotteling.com of op www.polarsteps.com waar je alles kan lezen over hun reis.
