Afgelopen jaar was een druk jaar en dus had ik besloten dat het tijd was om er even tussen uit te gaan met de motor. Tussen de bedrijven door snel een route gemaakt en de spullen verzameld die nodig waren voor de reis. Mijn route heb ik zo gemaakt dat er ook delen van de Trans Euro Trail® (TET) in verwerkt zijn. De Trans Euro Trail® bestaat uit meer dan 38.000 km aan onverharde wegen en is een epische motorreis door een aantal van de meest afgelegen, gevarieerde en inspirerende landschappen van Europa.
Zondag 15 oktober ben ik vanuit huis vertrokken en heb ik de TET achter Ruurlo opgepakt. Vanaf daar ging ik over onverharde wegen, langs leidingen de Achterhoek, Gelderland, door en ben ik via de heide van Brabant in België beland. Daar verbleef ik mijn eerste nacht op een verlaten camping in de buurt van Zolder.
De volgende ochtend weer verder gegaan op de TET richting Brussel en Waterloo. Na Waterloo van de TET gegaan en een stuk verbinding opgezocht en door Luxemburg naar Frankrijk gereden. Net over de grens in Frankrijk bij Metz, aan de moezel overnacht. Dit keer was het geen camping maar een achtertuin waar ik mocht overnachten. Alle campings in de omgeving zaten al dicht maar gelukkig was daar een Franse vrouw die me uitnodigde om bij haar in de achtertuin te overnachten.
De volgende ochtend via mooie Franse dorpjes doorgereden naar de Vogezen, een middelhoge bergketen waarbij de hoogste top 1424m is. Na de Vogezen rij ik verder naar beneden, langs Zwitserland richting de Franse Alpen.
In Champdor overnacht ik waar het ’s nachts al behoorlijk koud is. De volgende ochtend vind ik dan ook ijs op mijn buddy en maak ik mijn koffie, met handschoenen aan, klaar.
Na een heerlijke warme kop koffie weer op de motor gestapt en naar de Mont du Chat gereden. Deze berg staat bekend als de allerzwaarste beklimming (voor de fiets) in Frankrijk en heeft een gemiddelde stijginspercentage van 9.4% en is 1504m hoog. Op sommige plaatsen is het stijgingspercentage zelfs 15%! Gelukkig ben ik met de motor en ondervind ik niet zoveel last van de steile klimmetjes.
Na de Mont du Chat rij ik weer verder en kom ik aan bij de Franse Alpen. Aan het meer van Le Bourget, bij de plaats Chambéry neem ik een korte koffie pauze. Het gletsjermeer is prachtig blauw en met een zonnetje aan de strak blauwe hemel smaakt mijn koffie nog beter.
Na ook nog een wafel met Nutella te hebben genuttigd, tja je bent op vakantie en dan mag het, toch maar weer verder gegaan door de Franse Alpen naar de Col Galibier op 2640m hoogte. Tijdens het rijden wist ik niet dat deze bergpas zo hoog was en bleef me dan ook verbazen dat ik maar bleef klimmen. En hoe mooi is het om af en toe even te stoppen en de kronkelende weg onder je te bekijken, wat een bochten zeg! Ik ben dan ook regelmatig even gestopt om van het uitzicht te genieten en om naar de eeuwige sneeuw te kijken.
Vanaf deze bergpas doorgereden naar Italië, waar de uitzichten geweldig waren. Een klein stukje verbinding gepakt om vervolgens over de Col San Giovanni, 2645m hoog, te rijden. Vandaar weer op zoek gegaan naar een camping want het was al vrij laat. Gelukkig was er een campingeigenaar die op me wilde wachten en die zelfs 2 Italiaanse biertjes koud had staan.
De volgende dag via mooie slingerweggetjes de TET in Italië weer opgezocht. Ik had gedacht dat ik meer kilometers kon maken maar dit stuk van de route was behoorlijk pittig en daarom besloten om mijn route wat aan te passen. In plaats van 2 dagen, 1 dag de TET gereden in Italië.
Aan het einde van de dag weer op zoek gegaan naar een camping en goed kunnen slapen. De volgende ochtend via een stuk verbinding mijn eigen route weer gereden en via het Gardameer om hoog, via mooie passen, naar Zuid Tirol. Ik ben doorgereden naar de Stelviopas en heb genoten van de krappe haarspeldbochten en het korte sturen, kortom het was genieten daar. Gelukkig was het niet zo druk op de Stelviopas , gezien de tijd van het jaar, en dat maakte dat ik lekker stevig door kon rijden naar 2757 m hoogte. Aan de andere kant van de berg weer naar beneden gegaan en Zwitserland in gereden. Hier heb ik bij het plaatsje Müstair een mooie camping opgezocht. De volgende dag wilde ik bij Pfitscherjoch, onder aan de Brennerpas de grens over. Thuis had ik namelijk gezien dat daar een soort van onverharde verbinding was om de grens over te gaan naar Oostenrijk. Via gravelwegen liep de weg omhoog en boven op de berg zag ik dat je inderdaad naar beneden kon. Eenmaal beneden stond daar een hutje waar de weg stopte. Je kon wel verder maar dan via een Alpine wandelroute. De wandel route was iets te hoog gegrepen voor de Tenere en omdat er ook een nog een bord stond van Ruhe Gebiet heb ik toch maar besloten om dezelfde weg terug te rijden. Het was jammer dat ik hier de grens niet over kon maar het was geen straf om dezelfde weg weer terug te gaan. De klimmetjes en uitzichten die ik hier gezien heb waren geweldig.
Eenmaal weer beneden aangekomen ben ik via de Brennerpass Oostenrijk ingereden. Eerst een stukje binnendoor maar op een gegeven moment even een stuk verbinding gepakt. Daarna weer wat binnendoor weggetjes genomen en uitgekomen bij de Plansee. Daar overnacht op een camping en in het restaurant een heerlijke schnitzel gegeten.
Zondagochtend vertrokken in de zon maar al snel kwam er bewolking waardoor het snel fris werd. Via kleine dorpjes ben ik tegen de avond uitgekomen bij Rüdersheim am Rhein, waar de omgeving mooier was dan ik had gedacht. Na een laatste nacht in mijn tent te hebben geslapen ben ik maandag ochtend weer op de motor gestapt om mijn laatste dag van mijn route te rijden. Helaas was het bewolkt en mistig waardoor het erg koud was op de motor. De eerste paar uur heb ik binnendoor gereden om vervolgens een stuk autobahn te pakken. Bij Bocholt ben ik de grens overgegaan en vandaar de laatste kilometers binnendoor naar huis gereden, waar ik tegen half 3 de oprit reed.
Het was geweldig om met mijn tentje avontuurlijk door Europa te rijden op een hele fijne motor, de Yamaha XT660 Tenere. Al met al een super off- en allroad trip gehad en een kleine 4000 km gereden.
